Koloidno zlato

Koloidne nanočestice zlataUmjetnici su ih stoljećima koristili jer u interakciji s vidljivom svjetlošću proizvode svijetle boje.Nedavno je ovo jedinstveno fotoelektrično svojstvo istraženo i primijenjeno u visokotehnološkim poljima kao što su organske solarne ćelije, senzorske sonde, terapeutski agensi, sistemi za isporuku lijekova u biološkim i medicinskim primjenama, elektronski provodnici i kataliza.Optička i elektronska svojstva nanočestica zlata mogu se prilagoditi promjenom njihove veličine, oblika, kemije površine i stanja agregacije.

Rastvor koloidnog zlata odnosi se na zlatni sol s promjerom čestica dispergirane faze između 1 i 150 nm.Pripada heterogenom heterogenom sistemu, a boja je narandžasta do ljubičasta.Upotreba koloidnog zlata kao markera za imunohistohemiju počela je 1971. Faulk et al.Korišteno elektronsko mikroskopsko imunokoloidno bojenje zlata (IGS) za promatranje salmonele.

Obilježeno na drugom antitelu (konjski anti-humani IgG), ustanovljena je metoda indirektnog imunokoloidnog bojenja zlatom.Godine 1978. geoghega je otkrio primjenu koloidnih zlatnih markera na nivou svjetlosnog ogledala.Primjena koloidnog zlata u imunohemiji se također naziva imunogold.Kasnije su mnogi naučnici dodatno potvrdili da koloidno zlato može stabilno i brzo adsorbirati proteine, a biološka aktivnost proteina nije se značajno promijenila.Može se koristiti kao sonda za precizno pozicioniranje površinskih i intracelularnih polisaharida, proteina, polipeptida, antigena, hormona, nukleinskih kiselina i drugih bioloških makromolekula.Može se koristiti i za svakodnevnu imunodijagnostiku i imunohistokemijsku lokalizaciju, tako da su u kliničkoj dijagnozi i primjena detekcije lijekova i drugi aspekti nadaleko cijenjeni.Trenutno, bojenje imunogoldom na nivou elektronskog mikroskopa (IGS), bojenje imunoglatom na nivou svetlosnog mikroskopa (IGSS) i bojenje spekle imunoglatom na makroskopskom nivou sve više postaju moćni alati za naučna istraživanja i kliničku dijagnozu.