مواد جاذب امواج الکترومغناطیسی
ماده جاذب امواج الکترومغناطیسی به نوعی ماده اطلاق می شود که می تواند انرژی امواج الکترومغناطیسی دریافتی بر روی سطح خود را جذب یا تا حد زیادی کاهش دهد و در نتیجه تداخل امواج الکترومغناطیسی را کاهش دهد.در کاربردهای مهندسی، علاوه بر نیاز به جذب بالای امواج الکترومغناطیسی در یک باند فرکانس وسیع، ماده جاذب باید وزن سبک، مقاومت دما، مقاومت در برابر رطوبت و مقاومت در برابر خوردگی نیز داشته باشد.
با پیشرفت علم و فناوری مدرن، تأثیر تشعشعات الکترومغناطیسی بر محیط زیست در حال افزایش است.در فرودگاه، پرواز به دلیل تداخل امواج الکترومغناطیسی نمی تواند بلند شود و با تاخیر انجام می شود.در بیمارستان، تلفن های همراه اغلب در عملکرد عادی تجهیزات تشخیصی و درمانی الکترونیکی مختلف اختلال ایجاد می کنند.بنابراین، درمان آلودگی الکترومغناطیسی و جستجوی ماده ای که بتواند مواد جاذب تابش امواج الکترومغناطیسی را تحمل کرده و آنها را تضعیف کند، به یک موضوع اصلی در علم مواد تبدیل شده است.
تشعشعات الکترومغناطیسی از طریق اثرات حرارتی، غیر حرارتی و تجمعی آسیب مستقیم و غیرمستقیم به بدن انسان وارد می کند.مطالعات تایید کرده اند که مواد جذب کننده فریت بهترین عملکرد را دارند که دارای ویژگی های باند فرکانس جذب بالا، سرعت جذب بالا و ضخامت تطبیق نازک است.استفاده از این ماده در تجهیزات الکترونیکی می تواند تشعشعات الکترومغناطیسی نشتی را جذب کرده و به هدف حذف تداخل الکترومغناطیسی دست یابد.با توجه به قانون انتشار امواج الکترومغناطیسی در محیط از نفوذپذیری مغناطیسی کم به مغناطیسی بالا، فریت با نفوذپذیری مغناطیسی بالا برای هدایت امواج الکترومغناطیسی استفاده می شود، از طریق تشدید، مقدار زیادی از انرژی تابشی امواج الکترومغناطیسی جذب می شود و سپس انرژی امواج الکترومغناطیسی از طریق جفت شدن به انرژی گرمایی تبدیل می شوند.
در طراحی مواد جاذب، دو موضوع باید در نظر گرفته شود: 1) هنگامی که موج الکترومغناطیسی با سطح ماده جاذب برخورد می کند، تا حد امکان از سطح عبور کنید تا بازتابش کاهش یابد.2) هنگامی که موج الکترومغناطیسی به داخل ماده جاذب وارد می شود، باعث می شود که موج الکترومغناطیسی انرژی را تا حد امکان از دست بدهد.
در زیر مواد خام جذب کننده امواج الکترومغناطیسی موجود در شرکت ما آمده است:
1).مواد جاذب مبتنی بر کربن، مانند: گرافن، گرافیت، نانولوله های کربنی.
2).مواد جاذب مبتنی بر آهن، مانند: فریت، نانومواد آهن مغناطیسی.
3).مواد جاذب سرامیکی مانند: سیلیکون کاربید.