اپوکسی برای همه آشناست.به این نوع مواد آلی، رزین مصنوعی، چسب رزین و غیره نیز گفته می‌شود که از انواع پلاستیک‌های ترموست بسیار مهم است.به دلیل تعداد زیاد گروه های فعال و قطبی، مولکول های رزین اپوکسی را می توان با انواع مختلف مواد پخت به صورت متقاطع و پخته کرد و با افزودن مواد افزودنی مختلف، خواص متفاوتی را ایجاد کرد.

به عنوان یک رزین ترموست، رزین اپوکسی دارای مزایای خواص فیزیکی خوب، عایق الکتریکی، چسبندگی خوب، مقاومت قلیایی، مقاومت در برابر سایش، قابلیت ساخت عالی، پایداری و هزینه کم است.این یکی از گسترده ترین رزین های اساسی مورد استفاده در مواد پلیمری است. پس از بیش از 60 سال توسعه، رزین اپوکسی در پوشش ها، ماشین آلات، هوافضا، ساخت و ساز و سایر زمینه ها استفاده شده است.

در حال حاضر از رزین اپوکسی بیشتر در صنعت پوشش استفاده می شود و پوششی که با آن به عنوان زیرلایه ساخته می شود، پوشش رزین اپوکسی نامیده می شود.گزارش شده است که پوشش رزین اپوکسی یک ماده محافظ ضخیم است که می تواند برای پوشاندن هر چیزی، از کف، وسایل برقی اصلی گرفته تا محصولات الکترونیکی کوچک، برای محافظت از آنها در برابر آسیب یا سایش استفاده شود.پوشش های رزین اپوکسی علاوه بر دوام بسیار بالایی که دارند، عموماً در برابر مواردی مانند زنگ زدگی و خوردگی شیمیایی نیز مقاوم هستند، بنابراین در بسیاری از صنایع و مصارف مختلف محبوب هستند.

راز دوام پوشش اپوکسی

از آنجایی که رزین اپوکسی به دسته پلیمرهای مایع تعلق دارد، برای تجسم در یک پوشش اپوکسی مقاوم در برابر خوردگی به کمک عوامل پخت، افزودنی ها و رنگدانه ها نیاز دارد.در میان آنها، نانو اکسیدها اغلب به عنوان رنگدانه و پرکننده به پوشش‌های رزین اپوکسی اضافه می‌شوند و نمایندگان معمولی سیلیس (SiO2)، دی اکسید تیتانیوم (TiO2)، اکسید آلومینیوم (Al2O3)، اکسید روی (ZnO) و اکسیدهای خاکی کمیاب هستند.این نانو اکسیدها با اندازه و ساختار خاص خود، خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فردی از خود نشان می دهند که می تواند خواص مکانیکی و ضد خوردگی پوشش را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

دو مکانیسم اصلی برای نانوذرات اکسیدی برای افزایش عملکرد محافظتی پوشش‌های اپوکسی وجود دارد:

اول، با اندازه کوچک خود، می تواند به طور موثر ریز ترک ها و منافذ ایجاد شده توسط انقباض موضعی در طول فرآیند پخت رزین اپوکسی را پر کند، مسیر انتشار رسانه های خورنده را کاهش دهد و عملکرد محافظ و محافظتی پوشش را افزایش دهد.

دوم استفاده از سختی بالای ذرات اکسید برای افزایش سختی رزین اپوکسی و در نتیجه افزایش خواص مکانیکی پوشش است.

علاوه بر این، افزودن مقدار مناسبی از ذرات نانو اکسید نیز می‌تواند استحکام پیوند رابط پوشش اپوکسی را افزایش داده و عمر مفید پوشش را افزایش دهد.

نقشنانو سیلیسپودر:

در میان این نانوپودرهای اکسیدی، نانو دی اکسید سیلیکون (SiO2) نوعی حضور زیاد است.نانو سیلیکا یک ماده غیرآلی غیر فلزی با مقاومت عالی در برابر حرارت و مقاومت در برابر اکسیداسیون است.حالت مولکولی آن یک ساختار شبکه سه بعدی با چهار وجهی [SiO4] به عنوان واحد ساختاری پایه است.در میان آنها، اتم های اکسیژن و سیلیکون به طور مستقیم توسط پیوندهای کووالانسی به هم متصل هستند و ساختار آن قوی است، بنابراین دارای خواص شیمیایی پایدار، مقاومت عالی در برابر حرارت و آب و هوا و غیره است.

نانو SiO2 عمدتاً نقش پرکننده ضد خوردگی را در پوشش اپوکسی ایفا می کند.از یک طرف، دی اکسید سیلیکون می تواند به طور موثر ریز ترک ها و منافذ ایجاد شده در فرآیند پخت رزین اپوکسی را پر کند و مقاومت در برابر نفوذ پوشش را بهبود بخشد.از سوی دیگر، گروه‌های عاملی نانو SiO2 و رزین اپوکسی می‌توانند نقاط اتصال متقابل فیزیکی/شیمیایی را از طریق جذب یا واکنش ایجاد کنند و پیوندهای Si-O-Si و Si-O-C را به زنجیره مولکولی وارد کنند تا تشکیل شوند. یک ساختار شبکه سه بعدی برای بهبود چسبندگی پوشش.علاوه بر این، سختی بالای نانو SiO2 می تواند به طور قابل توجهی مقاومت در برابر سایش پوشش را افزایش دهد و در نتیجه عمر مفید پوشش را افزایش دهد.