De afgelopen jaren is de penetratie en impact van nanotechnologie op de geneeskunde, bio-engineering en farmacie duidelijk geworden. Nanotechnologie heeft een onvervangbaar voordeel in de farmacie, vooral op het gebied van gerichte en gelokaliseerde medicijnafgifte, mucosale medicijnafgifte, gentherapie en gecontroleerde afgifte van eiwitten en polypeptiden.
Geneesmiddelen in conventionele doseringsvormen worden na intraveneuze, orale of lokale injectie door het lichaam verdeeld, en de hoeveelheid geneesmiddelen die daadwerkelijk het doelgebied van de behandeling bereikt is slechts een klein deel van de dosis, en de distributie van de meeste geneesmiddelen in niet-doelgebieden heeft niet alleen geen therapeutisch effect, het brengt ook toxische bijwerkingen met zich mee. Daarom is de ontwikkeling van nieuwe medicijndoseringsvormen een richting geworden in de ontwikkeling van de moderne apotheek, en is het onderzoek naar gerichte medicijnafgiftesystemen (TDDS) een hotspot geworden in farmaceutisch onderzoek.
Vergeleken met eenvoudige medicijnen kunnen nano-medicijndragers gerichte medicijntherapie realiseren. Gerichte medicijnafgifte verwijst naar een medicijnafgiftesysteem dat dragers, liganden of antilichamen helpt om medicijnen selectief te lokaliseren om zich te richten op weefsels, doelorganen, doelcellen of intracellulaire structuren door middel van lokale toediening of systemische bloedcirculatie. Onder invloed van een specifiek begeleidingsmechanisme levert de nano-medicijndrager het medicijn af aan een specifiek doel en oefent een therapeutisch effect uit. Het kan een effectief medicijn bereiken met minder dosering, lage bijwerkingen, aanhoudend medicijneffect, hoge biologische beschikbaarheid en langdurig behoud van het concentratie-effect op de doelen.
Gerichte preparaten zijn voornamelijk dragerpreparaten, die meestal gebruik maken van ultrafijne deeltjes, die deze deeltjesdispersies selectief kunnen verzamelen in de lever, milt, lymfe en andere delen als gevolg van fysieke en fysiologische effecten in het lichaam. TDDS verwijst naar een nieuw type medicijnafgiftesysteem dat medicijnen kan concentreren en lokaliseren in zieke weefsels, organen, cellen of intracellen via lokale of systemische bloedcirculatie.
Preparaten voor nanomedicijnen zijn het doelwit. Ze kunnen medicijnen concentreren in het doelgebied met weinig impact op niet-doelorganen. Ze kunnen de werkzaamheid van geneesmiddelen verbeteren en systemische bijwerkingen verminderen. Ze worden beschouwd als de meest geschikte doseringsvormen voor het vervoeren van geneesmiddelen tegen kanker. Momenteel zijn er enkele gerichte nanopreparaten op de markt, en een groot aantal gerichte nanopreparaten bevindt zich in de onderzoeksfase, die brede toepassingsmogelijkheden hebben bij de behandeling van tumoren.
Kenmerken van nanogerichte preparaten:
⊙ Targeting: het medicijn is geconcentreerd in het doelgebied;
⊙ Verlaag de dosering van medicijnen;
⊙ Verbeter de genezende werking;
⊙ Verminder de bijwerkingen van medicijnen.
Het doelgerichte effect van gerichte nanopreparaten heeft een grote correlatie met de deeltjesgrootte van het preparaat. Deeltjes met een grootte kleiner dan 100 nm kunnen zich ophopen in het beenmerg; deeltjes van 100-200 nm kunnen worden verrijkt op vaste tumorplaatsen; terwijl 0,2-3um opname door macrofagen in de milt; deeltjes >7 μm worden gewoonlijk opgevangen door het longcapillaire bed en komen in het longweefsel of de longblaasjes terecht. Daarom vertonen verschillende nanopreparaten verschillende doelgerichte effecten als gevolg van de verschillen in de staat van het bestaan van geneesmiddelen, zoals deeltjesgrootte en oppervlaktelading.
De veelgebruikte dragers voor het bouwen van geïntegreerde nanoplatforms voor gerichte diagnose en behandeling zijn voornamelijk:
(1) Lipidedragers, zoals liposoomnanodeeltjes;
(2) Polymeerdragers, zoals polymeerdendrimeren, micellen, polymeerblaasjes, blokcopolymeren, eiwitnanodeeltjes;
(3) Anorganische dragers, zoals nanodeeltjes op siliciumbasis, op koolstof gebaseerde nanodeeltjes, magnetische nanodeeltjes, metalen nanodeeltjes en opwaartse conversie-nanomaterialen, enz.
Bij de selectie van nanodragers worden doorgaans de volgende principes gevolgd:
(1) Hogere medicijnlaadsnelheid en gecontroleerde afgifte-eigenschappen;
(2) Lage biologische toxiciteit en geen basale immuunrespons;
(3) Het heeft een goede colloïdale stabiliteit en fysiologische stabiliteit;
(4) Eenvoudige voorbereiding, gemakkelijke productie op grote schaal en lage kosten
Nano goud gerichte therapie
Gouden (Au) nanodeeltjeshebben uitstekende stralingssensibilisatie en optische eigenschappen, die goed kunnen worden toegepast bij gerichte radiotherapie. Door een goed ontwerp kunnen nano-gouddeeltjes zich positief ophopen in tumorweefsel. Au-nanodeeltjes kunnen de stralingsefficiëntie in dit gebied verbeteren en kunnen ook de geabsorbeerde invallende lichtenergie omzetten in warmte om kankercellen in het gebied te doden. Tegelijkertijd kunnen de medicijnen op het oppervlak van nano-Au-deeltjes ook in het gebied vrijkomen, waardoor het therapeutische effect verder wordt versterkt.
Nanodeeltjes kunnen ook fysiek worden aangevallen. Nanopoeders worden bereid door medicijnen en ferromagnetische stoffen in te pakken en het magnetische veldeffect in vitro te gebruiken om de richtingsbeweging en lokalisatie van medicijnen in het lichaam te sturen. Veelgebruikte magnetische stoffen, zoals Fe2O3, zijn bestudeerd door mitoxantron te conjugeren met dextran en ze vervolgens te omwikkelen met Fe2O3 nanodeeltjes te bereiden. Farmacokinetische experimenten werden uitgevoerd bij muizen. De resultaten toonden aan dat magnetisch gerichte nanodeeltjes snel op de tumorplaats kunnen aankomen en blijven; de concentratie van magnetisch gerichte medicijnen op de tumorplaats is hoger dan die in normaal weefsel en bloed.
Fe3O4Het is bewezen dat het niet-toxisch en biocompatibel is. Gebaseerd op unieke fysische, chemische, thermische en magnetische eigenschappen, hebben superparamagnetische ijzeroxide nanodeeltjes een groot potentieel om te worden gebruikt in een verscheidenheid aan biomedische velden, zoals cellabeling, doelwitten en als hulpmiddel voor celecologisch onderzoek, celtherapie zoals celscheiding en zuivering; weefselherstel; medicijnafgifte; nucleaire magnetische resonantiebeeldvorming; hyperthermie behandeling van kankercellen, etc.
Koolstofnanobuisjes (CNT's)hebben een unieke holle structuur en interne en externe diameters, die uitstekende celpenetratiemogelijkheden kunnen vormen en kunnen worden gebruikt als nanodragers voor medicijnen. Daarnaast hebben koolstofnanobuisjes ook de functie van het diagnosticeren van tumoren en spelen ze een goede rol bij het markeren. Koolstofnanobuisjes spelen bijvoorbeeld een rol bij de bescherming van de bijschildklieren tijdens schildklieroperaties. Het kan ook worden gebruikt als marker van lymfeklieren tijdens operaties en heeft de functie van chemotherapie met langzame afgifte, wat brede perspectieven biedt voor de preventie en behandeling van uitzaaiingen van colorectale kanker.
Samenvattend: de toepassing van nanotechnologie op het gebied van de geneeskunde en de farmacie heeft mooie vooruitzichten, en zal zeker een nieuwe technologische revolutie veroorzaken op het gebied van de geneeskunde en de farmacie, om zo nieuwe bijdragen te leveren aan het verbeteren van de menselijke gezondheid en de kwaliteit van de gezondheidszorg. leven.
Posttijd: 08-dec-2022