Colloïdaal goud is een soort nanomateriaal dat veel wordt gebruikt in de immunolabelingtechnologie. Colloïdaal goudtechnologie is een veelgebruikte labeltechnologie, een nieuw type immuunlabeltechnologie die colloïdaal goud gebruikt als tracermarker voor antigenen en antilichamen, en die unieke voordelen heeft. De afgelopen jaren is het op grote schaal gebruikt in verschillende biologische onderzoeken. Bijna alle immunoblottingtechnieken die in de kliniek worden gebruikt, maken gebruik van de markers ervan. Tegelijkertijd kan het worden gebruikt in flow-, elektronenmicroscopie, immunologie, moleculaire biologie en zelfs biochip.

Colloïdaal goud is negatief geladen in een zwak alkalisch milieu en kan een stevige binding vormen met de positief geladen groepen eiwitmoleculen. Omdat deze binding een elektrostatische binding is, heeft deze geen invloed op de biologische eigenschappen van eiwitten.

In wezen is het labelen van colloïdaal goud het inkapselingsproces waarbij eiwitten en andere macromoleculen worden geadsorbeerd aan het oppervlak van colloïdale gouddeeltjes. Dit bolvormige deeltje heeft een sterk vermogen om eiwitten te adsorberen en kan niet-covalent binden aan stafylokokken A-eiwit, immunoglobuline, toxine, glycoproteïne, enzym, antibioticum, hormoon en polypeptideconjugaten van runderserumalbumine.

Naast eiwitbinding kan colloïdaal goud ook binden aan vele andere biologische macromoleculen, zoals SPA, PHA, ConA, enz. Volgens sommige fysische eigenschappen van colloïdaal goud, zoals hoge elektronendichtheid, deeltjesgrootte, vorm en kleurreactie, in combinatie met de immuun- en biologische eigenschappen van het bindmiddel wordt colloïdaal goud veel gebruikt in de immunologie, histologie, pathologie en celbiologie en andere gebieden.