Ilość dyspersji i dodatku nanoprzewodów SiC (tylko w celach informacyjnych)
Zalecane media dyspersyjne: woda dejonizowana, woda destylowana, etanol bezwodny, glikol etylenowy
Zalecany środek dyspergujący: polietylenoimina (PEI), niejonowy poliakryloamid (PAM), pirofosforan sodu (SPP), twain 80, środek sprzęgający związek krzemu, glikol polietylenowy, heksametafosforan sodu, karboksymetyloceluloza sodowa (CMC) itp.
W zwykłych kompozytach z osnową ceramiczną nanodruty z węglika krzemu są na ogół dodawane w ilości mniejszej niż 10% wag. W procesie specyficznej optymalizacji zaleca się rozpoczęcie od 1% wag. i stopniowe eksperymentowanie i optymalizację.Zgodnie z praktyką eksperymentalną, im wyższa ilość dodawania niekoniecznie jest lepsza, jest to związane z surowcem, rozmiarem materiału, temperaturą spiekania, rozsądna ilość dodania może uzyskać najlepszy efekt hartowania.

Po zmieszaniu zdyspergowanej zawiesiny nanoprzewodów SiC i proszku ceramicznego kontynuuj dyspergowanie przez 1-12 godzin.Zalecana jest dyspersja w młynie kulowym lub metoda mieszania mechanicznego.Metoda mielenia kulowego łatwo powoduje pękanie nanodrutów.

Jeśli mieszanie nanoprzewodów SiC i materiałów matrycowych nie jest tak dobre, można dodać heksametafosforan sodu w stężeniu 1% masowego SiCNW (lub niewielką ilość izopropanolu/etanolu) jako środek dyspergujący, aby poprawić jednorodność mieszania.

Po zdyspergowaniu należy niezwłocznie przeprowadzić suszenie i odwodnienie.Wlej zawiesinę do naczynia o dużej powierzchni, aby rozprowadzić ją cienko, a zwiększenie powierzchni spowoduje łatwe odparowanie i odwodnienie. Ważniejsze jest unikanie rozwarstwienia surowca między nanodrutami a matrycą.Zalecana temperatura suszenia to 110-160℃.