Złoto koloidalne

Koloidalne nanocząstki złotasą używane przez artyści od stuleci, ponieważ wchodzą w interakcje z widzialnym światłem, aby uzyskać jasne kolory. Niedawno ta unikalna właściwość fotoelektryczna została zbadana i zastosowana w zaawansowanych technologicznie polach, takich jak organiczne ogniwa słoneczne, sondy czujników, środki terapeutyczne, systemy dostarczania leków w zastosowaniach biologicznych i medycznych, przewodach elektronicznych i katalizie. Właściwości optyczne i elektroniczne nanocząstek złota można regulować, zmieniając ich rozmiar, kształt, chemię powierzchni i stan agregacji.

Złoty roztwór koloidalny odnosi się do złotego sol z zdyspergowaną średnicą cząstek fazowych między 1 a 150 nm. Należy do heterogenicznego heterogenicznego systemu, a kolor jest pomarańczowy do fioletu. Zastosowanie złota koloidalnego jako markera do immunohistochemii rozpoczęło się w 1971 r. Faulk i in. Zastosowano mikroskopię elektronową immunokoloidalne barwienie złota (IGS) do obserwacji salmonelli.

Znakowana na drugim przeciwciała (koni anty-ludzka IgG) ustalono pośrednią metodę barwienia złota immunokolloidowego. W 1978 r. Geoghega odkrył zastosowanie koloidalnych markerów złota na poziomie lustra światła. Zastosowanie złota koloidalnego w immunochemii jest również nazywane immunogold. Następnie wielu uczonych potwierdziło ponadto, że koloidalne złoto może stabilnie i szybko adsorbować białka, a aktywność biologiczna białka nie zmieniła się znacząco. Może być stosowany jako sonda do precyzyjnego pozycjonowania powierzchni komórkowej i wewnątrzkomórkowych polisacharydów, białek, polipeptydów, antygenów, hormonów, kwasów nukleinowych i innych biologicznych makrocząsteczek. Można go również stosować do codziennej immunodiagnozy i lokalizacji immunohistochemicznej, a zatem w diagnozie klinicznej, a zastosowanie wykrywania leku i innych aspektów zostało szeroko cenione. Obecnie barwienie immunogold na poziomie mikroskopu elektronowego (IGS), barwienie immunogold na poziomie mikroskopu świetlnego (IGSS) i plamowanie immunogoldowe plamki na poziomie makroskopowym stają się potężnymi narzędziami do badań naukowych i diagnozy klinicznej.