Dzisiaj chcielibyśmy podzielić się materiałem nanocząsteczek o działaniu antybakteryjnym, jak poniżej:

1. Nano srebro

Zasada antybakteryjna materiału nanosrebra

(1). Zmień przepuszczalność błony komórkowej. Traktowanie bakterii nanosrebrem może zmienić przepuszczalność błony komórkowej, prowadząc do utraty wielu składników odżywczych i metabolitów, a ostatecznie do śmierci komórki;

(2). Jon srebra uszkadza DNA

(3). Zmniejsz aktywność dehydrogenazy.

(4). Stres oksydacyjny. Nano srebro może indukować komórki do wytwarzania ROS, co dodatkowo zmniejsza zawartość inhibitorów oksydazy zredukowanego koenzymu II (NADPH) (DPI), co prowadzi do śmierci komórki.

Powiązane produkty: Nano srebro w proszku, kolorowy srebrny płyn antybakteryjny, przezroczysty srebrny płyn antybakteryjny

2.Nanotlenek cynku 

Istnieją dwa mechanizmy antybakteryjne nanotlenku cynku ZNO:

(1). Fotokatalityczny mechanizm antybakteryjny. Oznacza to, że nanotlenek cynku może rozkładać ujemnie naładowane elektrony w wodzie i powietrzu pod wpływem promieniowania słonecznego, zwłaszcza ultrafioletowego, pozostawiając jednocześnie dodatnio naładowane dziury, które mogą stymulować wymianę tlenu w powietrzu. Jest to aktywny tlen, który utlenia się z różnymi mikroorganizmami, zabijając w ten sposób bakterie.

(2). Antybakteryjny mechanizm rozpuszczania jonów metali polega na stopniowym uwalnianiu jonów cynku. Kiedy wejdzie w kontakt z bakteriami, połączy się z aktywną proteazą w bakteriach, czyniąc ją nieaktywną, zabijając w ten sposób bakterie.

3. Nanotlenek tytanu

Dwutlenek nanotytanu rozkłada bakterie pod wpływem fotokatalizy, uzyskując efekt antybakteryjny. Ponieważ struktura elektronowa nanotlenku tytanu charakteryzuje się pełnym pasmem walencyjnym TiO2 i pustym pasmem przewodnictwa, w układzie woda i powietrze nanodwutlenek tytanu jest wystawiony na działanie światła słonecznego, zwłaszcza promieni ultrafioletowych, gdy energia elektronów osiągnie lub przekracza swoje pasmo wzbronione. Może czas. Elektrony mogą być wzbudzane z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa, a w paśmie walencyjnym generowane są odpowiednie dziury, to znaczy generowane są pary elektron-dziura. Pod wpływem pola elektrycznego elektrony i dziury oddzielają się i migrują w różne miejsca na powierzchni cząsteczki. Zachodzi szereg reakcji. Tlen uwięziony na powierzchni TiO2 adsorbuje i wychwytuje elektrony, tworząc O2, a powstałe anionowe rodniki ponadtlenkowe reagują (utleniają się) z większością substancji organicznych. Jednocześnie może reagować z materią organiczną bakterii, wytwarzając CO2 i H2O; podczas gdy dziury utleniają OH i H2O zaadsorbowane na powierzchni TiO2 do ·OH, ·OH ma silną zdolność utleniającą, atakując nienasycone wiązania materii organicznej lub ekstrahując atomy H, generując nowe wolne rodniki, wywołując reakcję łańcuchową i ostatecznie powodując bakterie do rozkładu.

4. Nano miedź,nanotlenek miedzi, nanotlenek miedzi

Dodatnio naładowane nanocząstki miedzi i ujemnie naładowane bakterie powodują, że nanocząstki miedzi wchodzą w kontakt z bakteriami poprzez przyciąganie ładunku, a następnie nanocząsteczki miedzi przedostają się do komórek bakterii, powodując pęknięcie ściany komórkowej bakterii i przepływ płynu komórkowego na zewnątrz. Śmierć bakterii; Cząsteczki nanomiedzi, które dostają się do komórki w tym samym czasie, mogą oddziaływać z enzymami białkowymi w komórkach bakteryjnych, powodując denaturację i inaktywację enzymów, zabijając w ten sposób bakterie.

Zarówno miedź pierwiastkowa, jak i jej związki mają właściwości antybakteryjne, w rzeczywistości wszystkie są jonami miedzi podczas sterylizacji.

Im mniejszy rozmiar cząstek, tym lepsze działanie antybakteryjne w odniesieniu do materiałów antybakteryjnych, czyli efekt małego rozmiaru.

5. Grafen

Działanie antybakteryjne materiałów grafenowych obejmuje głównie cztery mechanizmy:

(1). Fizyczne nakłucie lub mechanizm tnący typu „nano nóż”;

(2). Zniszczenie bakterii/błon spowodowane stresem oksydacyjnym;

(3). Blokada transportu przezbłonowego i/lub blokada wzrostu bakterii spowodowana przez powłokę;

(4). Błona komórkowa jest niestabilna poprzez wstawianie i niszczenie materiału błony komórkowej.

W zależności od różnych stanów kontaktowych materiałów grafenowych i bakterii, wyżej wymienione kilka mechanizmów synergistycznie powoduje całkowite zniszczenie błon komórkowych (działanie bakteriobójcze) i hamuje rozwój bakterii (działanie bakteriostatyczne).