ค่าการนำความร้อนของเพชรสูงถึง 2000W/(m·K) ซึ่งต่ำกว่ากราฟีน แต่สูงกว่าค่าการนำความร้อนของวัสดุอื่นๆ มาก กราฟีนนำไฟฟ้า ในขณะที่เพชรไม่นำไฟฟ้า และเป็นวัสดุฉนวน ดังนั้น เพชรจึงเหมาะสำหรับการใช้งานเป็นฉนวนมากกว่า

เพชรมีคุณสมบัติทางเทอร์โมฟิสิกส์ที่เป็นเอกลักษณ์ (การนำความร้อนสูงเป็นพิเศษและค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวที่จับคู่กับชิปเซมิคอนดักเตอร์) ทำให้เป็นวัสดุซับสเตรตที่กระจายความร้อนที่ต้องการ อย่างไรก็ตาม การเตรียมเพชรหนึ่งเม็ดในบล็อกไม่ใช่เรื่องง่าย และความแข็งของเพชรนั้นสูงมาก และวัสดุบล็อกเพชรนั้นยากต่อการประมวลผล ดังนั้นการใช้งานจริงจะถูกนำไปใช้กับวัสดุพื้นผิวการกระจายความร้อนในรูปแบบของ "วัสดุคอมโพสิตเมทริกซ์โลหะเสริมแรงด้วยอนุภาคเพชร" หรือ "วัสดุคอมโพสิตเมทริกซ์เพชร / โลหะ CVD" วัสดุเมทริกซ์โลหะทั่วไปส่วนใหญ่ประกอบด้วย Al, Cu และ Ag

จากการวิจัยพบว่าหลังจาก 0.1% ของปริมาณโบรอนไนไตรด์ในวัสดุคอมโพสิตความร้อนประเภท polyhexamethylene adipamide (PA66) ถูกแทนที่ด้วยนาโนเพชร ค่าการนำความร้อนของวัสดุจะเพิ่มขึ้นประมาณ 25% ด้วยการปรับปรุงคุณสมบัติของเพชรนาโนและโพลีเมอร์เพิ่มเติม Carbodeon ในฟินแลนด์ไม่เพียงแต่รักษาค่าการนำความร้อนดั้งเดิมของวัสดุเท่านั้น แต่ยังช่วยลดการใช้เพชรนาโนได้มากถึง 70% ในระหว่างกระบวนการผลิต ซึ่งช่วยลดต้นทุนการผลิตได้อย่างมาก .
วัสดุคอมโพสิตความร้อนใหม่นี้ได้รับการพัฒนาโดยศูนย์วิจัยเทคโนโลยี VTT ของฟินแลนด์ และได้รับการทดสอบและตรวจสอบโดยบริษัท 3M ของเยอรมนี

สำหรับวัสดุที่มีข้อกำหนดการนำความร้อนสูงกว่า ค่าการนำความร้อนสามารถปรับปรุงและปรับปรุงได้อย่างมากโดยการเติมเพชรนาโน 1.5% ต่อ 20% ของตัวเติมนำความร้อน
ตัวเติมนำความร้อนนาโนเพชรที่ได้รับการปรับปรุงไม่มีผลกระทบต่อคุณสมบัติของฉนวนไฟฟ้าและคุณสมบัติอื่น ๆ ของวัสดุ และไม่ทำให้เครื่องมือสึกหรอ และมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ อุปกรณ์ LED และสาขาอื่น ๆ